Bu bloğu açarken hayallerim vardı. Kendime günlük gibi yapacaktım ilerde benden hatıra kalacaktı sevdiklerime ama olmadı bir türlü başlayamadım düzenli yazmaya!
Bahanelerim çok ama en güzeli ruhumda yaşama sevincinin azalması. Kendimle kavgamı bitiremedim ki sizlere iki güzel yazı yazayım. Depresif yazıları sevmem zaten yeterince ruhumuz daraldı ortamda birde benim salak günlük dertlerimi yazmaya gerek yok.
Ben bu arada kafamda deli sorularla yaşamaya devam ediyorum.
37 yaşında hala ileride ne yapsam diye düşünüyorum, demek ki anca olgunlaşmışsam :)
Bunları baştan düşünmek lazımdı ama ben anca şimdi ne sevdiğimi, ne istediğimi sorguluyorum.
Hayatta sanırım gerçekten 40'ından sonra başlayacak bana!!!!
Bu arada bu blog açıkken 2 yıl olmuş ama hiç yeni yıla denk gelmemiş.
Şimdi gelsin bakalım ve 2017 artık huzurun, barışın ve sevginin yılı olsun.
Bizi gerçekten sadece sevmek kurtarır. O vicdan bölümünü hatırlayın tekrar. Yüreğinizdeki sıcaklığı ve başkalarını da düşünebilmeyi hatırladığımız bir yıl olsun.
Birde sokak hayvanları konusu var ama ona şimdi girmeyelim. Başka bir zamanın konusu olsun :)
Hadi kendinize iyi bakın! Gülümseyin ve korkmayın!
İnadına yaşamak gerek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder